Wie ich mal ….

Eigentlich haben wir uns für heute ja eine große Runde vorgenommen.
Dummerweise starten wir relativ spät und weil wir bevor es richtig los geht noch etwas essen und uns auch noch mit Proviant eindecken wird es noch später.
Kurz bevor wir dann wirklich endlich los gehen fängt es natürlich an zu regnen.
Ich hab zwar eine Regenjacke dabei aber mein Boss hat so gar nix, was sie vor dem Nass schützen könnte.
Also gehen wir schnell noch mal in einen Laden und kaufen 2 billige Regenmäntel.
Weil wir bei dem Wetter auch nicht wirklich Lust haben so weit zu laufen entscheiden wir und für den einfachen Weg Nummer 4.
Diesesmal hab ich auch darauf geachtet für den Fall das wir wieder auf Hunde treffen etwas zum futtern für die Tiere im Rucksack zu haben.
Im leichten Nieselregen gegen wir also bestens ausgerüstet los.
Der Weg führt uns an einem Bach entlang bis hin zu einem kleinen Wasserfall.

Wir überqueren eine Hängebrücke und mir kommt hier plötzlich der Gedanke, das es gut möglich ist, daß wir hier auf einen Löwen treffen. ………oder einen Blechmann…….oder eine Vogelscheuche.
Wobei der Backsteinweg auf dem wir gerade unterwegs sind nicht wirklich gelb ist.
Es könnte also auch sein, das wir niemanden treffen.;)

Nach einer Weile trifft ein anderer Pfad auf unseren Backsteinweg und nach einem kurzen Blick auf die Karte entscheiden wir uns diesen zu nehmen, weil man in Kombination mit Weg Nummer 6 auf den wir da treffen eine kleine Schleife läuft, bevor es auf unserer Nummer 4 wieder zurück in die Stadt geht.
Der kleine Spaziergang ist auch wirklich schön,  bis wir dann doch wieder unsere Regenmäntel auspacken müssen.
Es regnet so stark, das wir in einer kleinen Hütte rast machen um den schlimmsten Huschen abzuwarten.
Fast 45 Minuten warten wir hier, essen eine Kleinigkeit und beobachten wie der Regen zwischen den riesigen Bäumen auf die Erde platscht.

Dann bessert sich das Wetter so weit, daß es nicht mehr ganz so nass ist wenn wir weiter gehen.
An einem Campingplatz stoßen wir wieder auf unseren Backsteinweg und treten den Rückweg an.
Nur mal um einen Vergleich zu haben, wie viel Wasser in der knappen Stunde hier vom Himmel gefallen ist mache ich ein Foto wie der Wasserfall jetzt aussieht.
Wie ich finde doch ein enormer Unterschied.

Dann geht es wieder ins Guesthouse.
Duschen, etwas essen und egal was kommt morgen starten wir früher und machen die große Runde.

Für unsere Verhältnisse früh starten wir dann auch.
Proviant, Hundefutter und Regenmantel sind eingepackt, wo bei wir hoffen, daß wir letzteres nicht benötigten.
Zu erst gehen wir etwa einen Kilometer die Straße entlang bis an einem Wasserfall an dem übrigens auch ein Geocache versteckt liegt Weg Nummer  9 ein Stückchen folgen um dann über die Nummer 8 den beschwerlichen Aufstieg zu Gipfel des „Gunung Beremben“ beginnen.

Fast 2 Stunden schlagen wir uns über den stellenweise nicht einfach zu gehenden Weg bis zum Gipfel des 1840 Meter hohen Berges durch.
Auf jeden Fall können wir von uns behaupten es geschafft zu habem.
Es gibt jetzt mehrere Möglichkeiten von hier oben wieder runter zu kommen.
Und wir entscheiden uns für den längeren, in dem wir den Markierung für Trail No 3 folgen.

Auf halben wen ist ein Unterstand gebaut und wir halten diesen für den perfekten Ort um eine kleine Pause einzulegen.
Ganz allein sind wir hier nicht, auch ein Franzose der hier auf Wanderschaft gegangen ist hat es ich bequem gemacht.
Und wie es in Asien unter Reisenden üblich ist, kommen wir recht schnell ins Gespräch.
Der Typ ist echt nett und wie wir finden ziemlich krass drauf, so reist er schon seit fast einem Jahr mit Zelt und Fahrrad dich die Welt und was er so für Geschichten auf Lager hat genügt warscheinlich für 3 Romane.
So wird unsere kleine Rast dann doch recht schnell zu einer kurzweiligen großen Pause.

Dann wird es aber wirklich Zeit weiter zu gehen.
Wir verabschieden uns von dem Franzosen und stiefeln los.
20 Minuten dauert es und ich habe das Ende unserer Tour schon fast vor Augen, da stoßen wir auf einen Wegweiser.
Dieser verrät uns, daß wenn wir Weg Nummer 2 folgen wir nach 2 Stunden auf einen Tempel stoßen.
Außerdem steht da auch noch, das die Nummer 2 sehr schwierig ist.
Das es kein leichter Trail sein kann bemerkt man eigentlich auch schon beim Blick auf die Karte, weil die Strecke bis zum Tempel höchstens 1,5 Kilometer beträgt.
Wenn wir für diese wirklich 2 Stunden brauchen sollten, muss es brutal sein.
Natürlich wird Bonny wenn es um Tempel geht hellhörig und auch wenn ich leichte Bedenken äußere müssen wir es natürlich wenigstens versuchen bis zum Tempel zu kommen.
Also biegen wir nach rechts ab und machen uns auf den Weg.
Auch hat sich Bonny fest vorgenommen mir zu beweisen, daß wir es lässig in unter 2 Stunden schaffen.
Jedes mal wenn es steil bergauf geht höre ich jetzt von der kleinen Thailänderin ein „Hepp, hepp, hepp……“
Wärend sie so schnell und so lässig wie möglich nach oben klettert.
Ich frag mich wirklich wo das Mädel die Energie her nimmt aber was sie kann, kann ich auch.
So wandern/klettern wir praktisch den wirklich nicht leicht zu gehenden Pfad entlang.
Bis wir nach etwas mehr als einer Stunde den Tempel erreichen.
Hier sind wir dann ein wenige enttäuscht,  weil es sich um einen chinesischen Tempel handelt und dieser für meine Begleitung nicht wirklich interessant ist.
Immerhin müssen wir jetzt nicht mehr auf Bergen herrum klettern und für ein nettes Foto ist ganz in der Nähe ein Hindu – Tempel gar nicht so übel.
Wir finden sogar einen Automaten an dem wir für einen Ringgit unser Trinkwasser auffüllen können und ein kleines Restaurant um uns zu starten bevor es vorbei an einem Golfplatz und über den alt bekannten Weg Nummer 4 wieder zurück in die Stadt geht und das alles noch bevor es anfängt mal wieder zu regnen.

Jetzt müssen wir nur noch unsere morgige Weiterreise organisieren bevor es ab ins Bett geht.

Bonny muss natürlich auch hier ihren Senf dazu geben:

วันที่ 16 พฤษภาคม 2559 เดินป่าระยะสั้น หมายเลข 4 และ 6
แผนการณ์เช้าวันนี้คือเดินป่าหมายเลข 4 และ 6 กัน โดยหมายเลข 4 เป็นป่าระยะสั้นๆ เดินง่ายๆตามทางที่เค้าทำไว้ให้เดิน เราเริ่มเดินเลียบไปตามแม่น้ำ จนไปทะลุสวนและน้ำตก จะมีสองทางเดินคือเดินผ่านน้ำตกหรือจะเดินข้ามสะพาน บลเลือกจะเดินผ่านน้ำตกเลียบไปเรื่อยๆจนเจอศาลาเก่าพุพัง อยู่บนแม่น้ำที่ไหลเชี่ยว บลบอกบอสว่าอยากได้ภาพมุมศาลา บลเลยเดินไปที่ศาลาพุๆเก่าๆแถมย้งลื่นด้วย ศาลาเค้าปิดไม่ให้เข้าเพราะค่อนข้างอันตรายแต่บลก็เข้าไปคนเดียวให้บอสเก็บภาพให้ แอบเสียวเหมือนกัน จากนั้นรีบออกมาก่อนที่จะร่วงลงไปด้านล่าง รีบวิ่งไปหาบอสและเดินกันต่อเลียบไปตามแม่น้ำอีกที จนไปเจอเส้นทางแยกเข้าสู่ป่าหมายเลข 6 เราเลยแวะเยี่ยมหมายเลข 6 กันต่อ เส้นนี่จะเป็นปีนขึ้นป่านิดหน่อย ระยะทางไกลกว่าหมายเลข 4 แต่เดินง่ายเช่นกันเหนื่อยหน่อยแต่ไม่มาก เราเดินไปเรื่อยๆจนมาทะลุกับหมายเลข 4 อีกครั้ง จึงได้เดินกลับทางเดิม คราวนี่เราเดินผ่านศาลากลางน้ำที่เดิมบลก็พาบอสแวะเดินข้ามศาลา บอสเดินแบบเกรงๆเพราะอีกฝั่งค่อนข้างลื่นมากและเสี่ยงมาก แต่ก็ผ่านไปได้ แถมบอสบอกว่าครั้งหลังไม่เอาแล้วเสี่ยงเกินไป55+ ถ้าสะพานหักหรือล่วงลงไปจริงๆคิดไม่ออกว่าจะรอดไหม เพราะตอนนั้นน้ำป่ามาหลังจากฝนตกหนัก น้ำเชี่ยวและขุ่นกาแฟมาก ขุ่นเป็นกาแฟเชียว เราหยุดพักที่จุดกางเต้นเพื่อกินของว่างและพักจากฝนตก แล้วก็ค่อยเดินกลับไปยังที่พัก เป็นเส้นทางเดินง่ายๆสบายๆ ไม่เหนื่อยเท่าไหร่

วันที่ 17 พฤษภาคม 2559 เดินป่าตามเส้นทางหมายเลข 8
จริงๆแต่ละเส้นทางสามารถเดินทะลุไปหมายเลขอื่นๆได้ เราเริ่มเดินเข้าไปที่เส้นทางหมายเลข 9 เดินผ่านหมู่บ้านและน้ำตกเป็นเส้นทางเล็กๆเดินแบบชิวๆ พอออกจากน้ำตกจะมีป้ายบอกเส้นทาง เราเลือกเดินขึ้นที่หมายเลข 8 ซึ่งเป็นทางขึ้นชันมาก หอบหายใจแทบไม่ทันทีเดียวช่วงแรกปีนขึ้นอย่างเดียว ต้องดูเส้นทางดีดี เพราะบางทีเป็นเส้นทางแยกเล็กๆไปอีกโดยไม่มีป้ายบอก มีสิทธิ์หลงได้ ต้องดูควบคู่กับแผนที่ด้วย ประมาณครึ่งชั่วโมงแรกได้ที่ต้องปีนขึ้นแบบหืดขึ้นคอ จากนั้นจะเริ่มเบาๆลงเป็นทางราบสลับทางชัน ระหว่างทางก็จะได้ยินเสียงนกร้อง เราเดินไปจนทะลุทางหมาย 3 และได้เจอหนุ่มนักปั่นจากฝรั่งเศสนั่งพักอยู่ในศาลาคนเดียว ซึ่งเราก็เข้าไปแจ่มจนได้พูดคุยกันถูกคอ นั่งพักนั่งคุยอยู่เกือบครึ่งชั่วโมงเราก็แยกกันเดินไปตามเส้นทางของตัวเอง เราเลือกเดินไปเส้นทางที่ 3 ทะลุเส้นทางที่ 2 เพื่อจะไปออกทางวัดพุทธ กะว่าจะเข้าไปเยี่ยมวัดพุทธสักหน่อย เพราะในแผนที่บอกว่าเป็นวัดชาวพุทธ หลังจากเส้นทาง 3และ2 จะเริ่มเป็นเส้นทางขาลงแล้ว ร่างกายเต็มที่จากการปีนขึ้น พอขอลงเริ่มมีพลังละ ทางขาลงก็โหดเอาการแต่สนุกและมันดี จนเจอสองนักท่องเที่ยวตามทางกำลังจะปีนขึ้นจากหมายเลขสอง ดูจากหน้าตาแล้วหืดขึ้นคอ บอสถามเค้าว่าทางเป็นไงบ้าง เค้าก็ว่าไม่ง่ายเลย แต่บลมองว่ามันสบายสำหรับเรานะเพราะเรากำลังไต่ลง แต่เค้าสองคนกำลังไต่ขึ้น ซึ่งแน่นอนช่วงแรกๆที่ไต่ขึ้นมันเหนื่อยมากอยู่แล้วแต่ถ้าได้ปีนเป็นชั่วโมงเหมือนเราแล้วจะรู้สึกชิวๆไปเลย เราเดินไปจนทะลุที่วัดแล้วมองไปรอบๆสรุปว่าเป็นวัดชาวจีนไม่ใช่วัดไทยพุทธ บลเลยไม่ได้เข้าไปแค่เดินผ่าน แล้วเราก็มุ่งหน้าเดินกลับแล้วแวะเดินทางลัดเข้าเส้นทางหมายเลข 6 เพื่อกลับไปที่พัก ทริปเดินป่าวันนี้ค่อนข้างหนักเอาการเดินผ่านหลายหมายเลขมากทะลุไปมั่วแต่ก็สนุกมากเช่นกัน แล้วเราก็กลับมาจองตั๋วเพื่อไปที่เมืองถัดไปโดยจองกับทางโรงแรม