Wie ich mal ….

Achtung! Dieser Beitrag enthält möglicherweise verstörende Fotos!
Weil die Besucherzahlen meines Blogs in letzter Zeit aber doch stark zurück gegangen sind musste ich aber etwas unternehmen.
Ich hoffe es genügt ein reißerischer Titel und mein voller Körpereinsatz um doch wieder ein wenig mehr Klicks zu bekommen.;)

Wir suchen nach dem günstigsten Weg um eine Nacht im Dschungel zu verbringen und eigentlich kennen wir diesen auch schon.
Es gibt nämlich die Möglichkeit im Dschungel in einem Hochstand , einer sogenannten Hide zu übernachten.
Genau das haben wir uns für morgen vorgenommen.
Stellt sich nur noch die Frage, wie wir unseren Plan am besten in die Tat umsetzen.

Wir entscheiden erst einmal zu den Park Rangers zu gehen um zu fragen, was zu tun ist und welche Hide für unseren Plan am besten geeignet ist.
Hier erfahren wir, daß wir uns morgen bevor wir los laufen anmelden müssen und das für unser Vorhaben die Tabing Hide wohl am besten geeignet ist.

Dann ist er da, der große Tag unseres kleinen Dschungel – Abenteuers.
Den größten Teil unseres Gepäcks lassen wir im Hana Guesthouse und Razali der Owner gibt uns noch ein paar Tips mit auf den Weg.
Wir haben uns entschieden meinen großen und weil Bonny auch unbedingt etwas tragen will und nicht alles alleine schleppen soll meinen kleinen Rucksack mit zu nehmen.
Noch sind beide Rucksäcke relativ leer aber genau das wollen wir jetzt ändern.
Im Dorf gibt es einen Laden mit dem viel versprechenden Namen “ Jungle Boy“ hier kann man sich angeblich alles, was man für einen längeren Ausflug in den Dschungel braucht ausleihen.
Der Laden ist sehr übersichtlich aber der Typ der hier arbeitet ist ein ziemlich cooler Typ.
Außer den müssen wir eigentlich gar nicht rein in den Mini Shop, weil uns alles vor die Tür geschleppt wird.
Ich erkläre, das wir eine Nacht in einer Hide übernachten wollen und deshalb 2 Schlafsäcke, 2 Isomatten, 2 Moskitonetze, Campingkocher und Topf brauchen.
„Moskitonetze braucht ihr nicht.“, meint der Typ gleich.
„Möchte ich aber.“ Ist meine Antwort.
Worauf ich nur ein „Hab ich nicht.“ als Erwiderung bekomme.
„Ok, brauchen wir nicht.“ lenke ich ein.

Dann bekommen wir 2 Isomatten für je 5 Ringgit pro Tag.
Im Kofferraum seines Autos findet der Verkäufer 2 Schlafsäcke, die je 10 Ringgit pro Tag kosten sollen.
Koch Set und Campingkocher gibt es auch für je einen Zehner.
2 Tage sind wir weg also macht das 100 Ringgit.
Ich bezahle und frage wo ich denn eine Kartusche für den Kocher her bekomme.
Gleich im Laden nebenan ist die Antwort und ehe ich mich versehe stehen wir zusammen im nächsten Geschäft und der „Jungle Boy“😂 hält mir eine Gaskartusche unter die Nase.

Ich bin etwas verwirrt, weil die Kartusche kein Schraubgewinde hat und mir irgendwie dämmert, daß das so nicht passt.
Mein gegenüber fragt ob ich denn weiß wie das funktioniert und ich antworte, das ich es eigentlich schon weiß aber mir hier gerade nicht ganz sicher bin.
Freundlicherweise zeigt er mir dann wie es funktioniert. …….besser gesagt versucht er es.
Ein leichter Gas Geruch verbreitet sich im Geschäft und die Verkäuferin geht sicherheitshalber schon mal nach draußen.
Langsam dämmert auch meinem „Kumpel“, das es irgendwie nicht ganz passt.
Er entschuldigt sich kurz, meint, das er gleich wieder da ist und geht anscheinend irgend jemanden fragen wie das funktioniert.
10 Minuten später ist er wieder da und erklärt mir, das es keine passende Kartusche für seinen Kocher gibt.
Also bekomme ich 20 Ringgit wieder und schwenke auf Plan B um.
Anstelle eines Gas Kochers kaufe ich „Erich Schumms Brennstoff in Tablettenform“ kurz Esbit.
Das ist eh viel billiger und erinnert mich neben bei noch ein wenig an meine Bundeswehr Zeit.
Dann kaufen wir noch Wasser und Proviant und sind somit eigentlich Start klar.
Schwer bepackt stapfen wir zum Fluß und entscheiden doch noch schnell in eins der schwimmenden Restaurants ein zu kehren.
Schließlich wollen wir ja nicht mit leeren Magen durch den Dschungel tiegern.

Ich entdecke auch auf der Speisekarte ein Gericht zum mitnehmen und weil der Preis passt haben wir als wir endlich frisch gestärkt im Boot zum anderen Ufer sitzen zusätzlich noch eine große Portion Nasi Goreng im Gepäck.
Jetzt müssen wir uns nur noch bei dem Ranger melden, 5 Ringgit zahlen und los wandern.
Da gibt es nur ein Problem. …… Der Ranger möchte unser Ticket, das wir am ersten Tag für Kameras und Eintritt bekommen haben sehen.
Welches in Bonnys Tasche ist und diese Tasche wiederum ist am anderen Fluß Ufer im Guesthouse.

Jetzt gaben wir 2 Möglichkeiten.
1. Einer von uns fährt wieder zurück und holt das Ticket.
2. Wir kaufen ein neues.

Bonnys Stimmung ist im Keller und ich glaube sie ist den Tränen nah was im Endeffekt unser Glück ist, weil der Ranger Mitleid hat und und für umme ein neues Ticket ausstellt.

Wir zahlen nur noch für die Übernachtung, ich bedanke mich und hoffe, daß sich mein wieder beruhigt.
Was dann auch nach etwa 15 Minuten wandern Gott sei Dank der Fall ist.
Immer weiter geht es mit Sack und Pack über den angenehm zu laufenden Bohlen Weg, bis wir irgendwann dessen Ende erreichen.

An jetzt folgen wir einen Pfad, der uns immer in Fluß Nähe weiter in den Dschungel führt.
Auch wenn es heiß ist und der Rucksack ein wenig drückt ist die Spannung und die Vorfreude auf unser bevorstehendes kleine Abenteurer groß.
Stimmung ist super und wir genißen die Einsamkeit und die vielen Kleinigkeiten die es hier am Wegesrand zu entdecken gibt.
3 Stunden brauchen wir, bis wir unser Ziel erreichen.
Ich hoffe die ganze Zeit, das niemand anders auf die Idee gekommen ist diese Nacht in der Hide zu verbringen und meine Erleichterung ist groß als wir die Hütte betreten und wirklich allein sind.

Die Ausstattung hier ist wirklich mehr als einfach. Eigentlich gibt es nur eine lange Bank und ein paar Balken und Bretter, die zusammengenagelt schon wir Doppelstock Betten aussehen.;)
Ich bin echt froh, daß wir die Isomatten dabei haben.
Ein kleines Badezimmer gibt es auch allerdings errinnert dieses an die Toiletten die man findet,  wenn man einen Lost Place besucht.
Schon ein Blick genügt um zu wissen, das es besser ist in den Dschungel zu gehen als auf diese zugemüllte und kaputte Keramik.

Wir beginnen uns einzurichten, stellen 2 Betten zusammen, rücken die Bank so, das mann beim sitzen nach draußen schauen kann und entdecken gleich in diesem Moment 2 Rehe, die auf der Lichtung vor unserem Hochstand gemütlich fressen.

Ein guter Anfang!

Nachdem wir uns häuslich eingerichtet haben schnappen wir uns etwas zu essen und laufen an eine etwa 20 Minuten entfernte Stelle am Fluß, die wir auf dem Weg hierher gesehen haben.
Hier machen wir dann ein kleines Picknick und ich muss sagen, ich liebe diesen Ort und diesen Moment.
Hunderte von Schmetterlingen um flattern uns, sobald eine Blüte von einem der vielen Bäume ins Wasser fällt prügeln sich die Fische förmlich darum.
Wir sind umgeben vom ständigen zwitschern der Vögel und vom nicht enden wollenden zirpen der Zikaden.

Wir teilen unser Essen natürlich auch mit den Fischen, die (typisch für Asien) total auf Reis stehen, schießen eine Unmenge an Fotos und nutzen die Zeit auch uns ein wenig im Fluß zu waschen.
2 Stunden bevor die Sonne untergeht beschließen wir dann langsam wieder zurück in unser Dschungel Haus zu gehen.

Am Weg ist auch eine Wasserleitung und an einer Stelle hat diese ein Leck, so daß wir sogar einen geeigneten Ort zum Zähne putzen haben, bevor es ins Bett geht.
Das diese Leitung die an der Hütte vorbei führt auch einen Wasserhahn hat finden wir leider erst etwas später herraus. 😉
Wir bekommen noch einmal Besuch von den Rehen, dann wird es auch schon dunkel.
Ich bin mir nicht sicher ob ich bei der Geräuschkulisse hier im Regenwald, auf den harten Bett und mit dem Wissen, das sämtliches Getier hier in unseren Unterschlupf kriechen kann wir ein Auge zu bekommen.

Die Bedenken sind unbegründet nach dem ich in der Hoffnung ein paar Nacht aktive Tiere zu sehen ständig mit der Lampe die Umgebung abgesucht habe, muschel ich mich in meinen Schlafsack und ehe ich mich versehe schlafe ich ein.
Ich glaube ich sollte mir Dschungel Geräusche auf CD als Einschlafhilfe besorgen.;)
Weil ich auch bis zum Sonnenaufgang durch penne.
Bonny hat es da nicht ganz so leicht aber irgendwie schafft sie es auch ein paar Stunden zu schlafen und das die Geräusche hier einmalig schön sind, darüber sind wir uns auf jeden Fall einig.

Dann heißt es Frühstück machen und Kaffee kochen.
Wofür ich zuständig bin und ich finde ich mache dabei nen ziemlich guten Job.

Dann wird es Zeit für einen kleinen Dschungel Spaziergang.
Gestern haben wir schon einen anderen Weg entdeckt, den man zwar eigentlich nur mit einem Guide gehen sollte (seit ein Tourist man mehrere Tage im Dschungel verschollen war gibt es diese Regelung) aber weil gerade kein Guide zu sehen ist und wir ja nur mal kurz schauen wollen ernennen wir meinen Boss kurzerhand zu Führer und erkunden den Weg.
Nach etwa 3 Kilometer auf denen es klar einiges zu sehen gibt aber nix über das ich hier jetzt unbedingt schreiben muss entscheiden wir wieder zurück zu laufen und lieber noch nen Kaffee zu trinken.
Vor der Hütte fülle ich noch schnell unsere großen Wasserflaschen und weil ich nach dem Ausflug einfach nur vor Schweiß klebe verkünde ich jetzt hier zu duschen.
Bonny ist wie die meisten Thailänder ziemlich prüde und wundert ständig über irgendwelche halb nackten Farang weshalb sie doch ein wenig ungläubig  schaut als ich am Eingang unserer Hütte mal schnell dusche.
Ich erkläre ihr kurz, das ich es für  unwahrscheinlich halte, daß sich jemand hier her verirrt und ich auch keine Lust habe meine Sachen nass zu machen.
Dann dusche ich……….und auch wenn ich meinem Boss sage, daß sie doch bitte weg schaut, weil ich so schüchtern bin macht sie einfach dieses Foto von dem ich hoffe, das es niemand bei dem ich mal ein Vorstellungsgespräch habe im Vorfeld findet.
Also lieber potentieller Arbeitgeber Bitte das nächste Foto nicht anschauen.
Ich bin eine Bereicherung für jeden Betrieb und poste dieses Bild nur aus Marketing gründen, weil ich mehr Klicks auf meiner Seite brauche.

Frisch gewaschen gibt es dann noch etwas zu essen und einen letzten Kaffee/Tee bevor wir unsere Sachen für den Rückweg packen.
Wir sind uns einig, daß es eigentlich schade ist jetzt schon wieder zurück ins Dorf zu gehen aber weil wir nicht wollen, das sich Razali Sorgen macht bleibt uns wohl nix anderes übrig.
Am Fluß waschen wir noch unser Geschirr dann geht es wirklich zurück ins Dorf.

Auf halber Strecke entdeckt Bonny dann im Matsch komische Spuren und auch wenn es heißt, das sich die Tiger eigentlich nicht in dieser Gegend aufhalten finde ich die Abdrücke von riesigen Pranken (ich schätze mal auf gute 25 cm Länge) doch sehr verdächtig.
Wirklich gut erkennen kann man sie auf meinem Foto leider nicht aber weil wir jetzt eh schon ein etwas mulmiges Gefühl habem nehme ich mir nicht wirklich viel Zeit um ein anständiges Bild zu machen.

Im Dorf dann wird uns auch tatsächlich bestätigt, daß wir einem Tiger auf der Spur waren und das der säuerliche Uringeruch den wir am dort in der Nase hatten davon zeugt, das die große Katze kurz vor ums auf dem Weg unterwegs war.
Ich behaupte ab jetzt zwar immer das ich es schade finde kein Foto von einem Tiger im Dschungel geschossen zu haben bin mir aber ehrlich gesagt ziemlich sicher, daß ich wären wir dem Tier wirklich begegnet an alles andere gedacht hatte aber nich an meine Kamera.

Mein Fazit:  Ein tolles Erlebnis, das ich auf jeden Fall noch mal wiederholen muss.

Bonnys Fazit :
วันที่ 22 พฤษภาคม 2559 ค้างคืนในป่าลึก Tumbling หมายเลข8
ก่อนออกจากเกสเฮ้าส์เราได้บอกแผนการทั้งหมดให้กับพี่ Razali ไว้แล้ว เพื่อไม่ให้พี่เค้าเป็นห่วง โดยวันนี้เราจะไปค้างคืนในป่า เดินป่ากันเองแบบง่ายๆไม่ลึกมากแค่พอได้ไอกลิ่นป่า เราตัดสินใจเดินไปที่จุด Tumbling เส้นทางหมายเลข8 ซึ่งเป็นเส้นทางที่ไม่ไกลมาก เดินง่ายๆ หลังจากที่ก้าวออกจากเกสเฮ้าส์เรามุ่งหน้าไปที่ตัวเมืองเพื่อหาเช่าอุปกรณ์ค้างแรม ถุงนอน ฟูกที่นอน อุปกรณ์ทำอาหาร ในราคา 80 ริงกิต/2วัน และขนมปังอาหารแห้ง น้ำ รวมๆแล้วหมดไปเป็นพันบาทเลยทีเดียว เพราะอาหารที่นี่ค่อนข้างแพง อ๋อ!ไฟฉายและยากันยุงห้ามลืมเด็ดขาด ระหว่างที่เก็บของจัดกระเป๋าอยู่นั้นพี่ Razali ก็ขับมอเตอร์ไซต์มาหาพร้อมเอากล้องมาให้ คือบลวางลืมไว้ พี่เค้ารีบขับรถตามมาให้กลัวไม่ทัน ไม่งั้นอดได้ถ่ายภาพแน่นอน
เมื่อทุกอย่างพร้อม เราสองคนก็มุ่งหน้าไปที่ริมแม่น้ำเพื่อนั่งเรือข้ามฝั่งแล้วเดินตรงไปที่เคาเตอร์เจ้าหน้าที่ป่าไม้ เพื่อแจ้งเค้าว่าจะเข้าไปนอนในป่า จุดไหน ไปกี่คืน ก็แจ้งรายละเอียดเค้าไป อย่าลืมพกใบเสร็จตอนที่เข้าป่าครั้งแรกด้วย เพื่อแสดงหลักฐานว่าเราได้จ่ายค่าธรรมเนียมเข้าป่าเรียบร้อยแล้ว เนื่องจากครั้งนี้บลลืมเอามาด้วยเพราะเก็บของสำคัญไว้ที่ห้องพักหมดเอาแต่สิ่งจำเป็นที่สุดเท่านั้น พอดีพี่เจ้าหน้าที่ถามหาบอกไม่ได้เอามา พี่เค้าก็บอกว่าต้องจ่ายค่าธรรมเนียมใหม่นะ แต่ด้วยความโชคดีพี่เค้าอนุโลมให้เลยไม่ได้จ่าย แต่ต้องจ่ายค่าเข้าพักในอุทยานคนละ 5 ริงกิต ก็ไม่แพงนะ เมื่อเสร็จพิธีการตรงนี้แล้วเราก็มุ่งหน้าตรงสู่ป่าทึบ ทางเดินเป็นทางเดินง่ายๆ แรกๆอาจจะมีปีนขึ้นบ้าง หอบบ้าง แต่ยิ่งเดินเข้าไปไกลเท่าไหร่ยิ่งรู้สึกว่าป่าที่นี่ใหญ่โตมาก มีแต่ต้นไม้ใหญ่โต สูงยาวมาก ระหว่างทางก็ได้ยินเสียงนกร้องและเสียงสัตว์อื่นนิดหน่อย พอเริ่มเดินได้ประมาณ 1 ชม. ก็เริ่มขึ้นลงบ้างแต่ไม่เหนื่อยมาก ระหว่างทางจะมีแยกออกไปอีกซึ่งต้องสังเกตุเส้นทางดีๆ เค้าจะมีป้ายสีเล็กๆบอกทาง โดยปกติถ้าเดินป่าลึกเค้าจะแนะนำให้มีไกด์นำทางจะดีกว่าเพราะส่วนมากทางจะมีหลายทางทำให้เราสับสนและงงเกิดการพลัดหลงป่าได้ แต่ของเราสองคนเดินป่าระยะสั้นจึงไม่น่าเป็นห่วงอะไรมาก เราเดินจนถึงสะพานริมแม่น้ำเห็นผีเสื้อเต็มแล้ววางแผนว่าเดี๋ยวค่อยกลับมาเล่นน้ำที่นี่เพราะมันอยู่ใกล้กับที่พักแล้ว เราเดินไปอีกแค่ร้อยกว่าเมตร ก็เจอสายท่อน้ำต่อขึ้นไปยังที่พักและต่อไปที่ไหนอีกไม่แน่ใจ ระหว่างทางนั้นเราก็เห็นขี้ช้างซึ่งยังเปียกอยู่ และเห็นรอยคุ้ยดินเป็นบริเวณกว้างน่าจะมาจากหมูป่า จากนั้นก็ได้กลิ่นเหม็นหื่นๆคล้ายเหยี่ยวสัตว์ แต่ก็ไม่เห็นมีอะไร เราเดินจนถึงที่พักใช้เวลาไปสองชั่วโมง ก็เห็นศาลาที่พักซึ่งตั้งอยู่กลางป่าเป็นคล้ายๆที่ส่องสัตว์ เป็นบรรไดขึ้นสูง และด้านในเค้ามีเตียงนอนให้ด้วย เป็นเตียงสองชั้น 4 เตียง มีห้องน้ำให้บริการ แต่ที่นี่ทุกอย่างดูค่อนข้างร้าง ห้องน้ำมีการใช้งานแต่ไม่มีน้ำราด เนื่องจากสายท่อน้ำไม่สามารถดึงน้ำขึ้นด้านบนได้ หรืออาจจะท่อน้ำรั่วจนน้ำในถังรองน้ำใหญ่ด้านบนหมดเกลี้ยง ฉะนั้นเราเลยไม่กล้าแม้แต่จะเข้าไปสำรวจแต่บอสนะสิสำรวจทุกอย่างเปิดดูทุกอย่างจนรู้ว่าอะไรใช้การได้ไม่ได้ เราสองคนขยับเตียงนอนให้มันเรียบร้อยเพื่อให้สามารถมีพื้นที่ในการทำอาหารและนั่งส่องสัตว์ จากนั้นเราก็ออกไปที่ริมแม่น้ำกะจะไปล้างหมอถ้วยจานและทานอาหารเย็นที่ริมแม่น้ำกัน เมื่อไปถึงก็เห็นว่ามัปลาว่ายน้ำอยู่เต็ม ปลาเล็กไม่ใหญ่มาก บอสลองเอาดอกไม้ที่มันร่วงอยู่เต็มแถวนั้นโยนให้ ปลามันก็ตอดกินอย่างรวดเร็ว เข้าทางบอสละสนุกใหญ่เลย เราทานข้าวด้วยโยนให้ปลาด้วย ปลานี่โครตเร็วมาก โยนยังไม่ทันลงน้ำกระโดดงับเรียบร้อย สายตาเฉียบคมมาก เราสนุกและเอนจอยอยู่ตรงนั้นอยู่เป็นชั่วโมง เจอนักท่องเที่ยวนั่งเรื่อแล่นผ่านหลายลำ โบกมือทักทายหลายรอบจนเริ่มใกล้เย็นละเรารีบเดินกลับไปที่พัก พอนั่งเล่นได้สักพักก็ได้ยินเสียงร้องคล้ายๆหมาแต่ไม่ใช่ มันร้องอยู่ใกล้ๆเสียงดังมาก บลเริ่มกลัวละ อากาศก็ร้อน บรรยากาศก็วังเวงมีแต่เสียงสัตว์ร้อง จากนั้นเราตัดสินใจเดินออกไปที่สายท่อส่งน้ำตรงจุดที่มันแตก เพื่อเราจะใช้จุดนั้นเป็นที่แปรงฟันและเช็ดตัว เมื่อเสร็จภาระกิจเรารีบเดินกลับที่พักและนั่งเล่นตรงจุดส่องสัตว์ บอสตั้งใจมากอยากเห็นสัตว์จนได้เจอกว้างตรงจุดหนึ่งมันกำลังเลียอาหารอยู่ น่าจะมีคนเอาพวกอาหารบางอย่างทิ้งไว้จุดนั้นเพื่อล่อให้มันมากิน ทำให้เราได้เห็นสัตว์เหล่านั้นง่ายขึ้น จากนั้นเจ้ากวางก็เข้าๆออกๆเรื่อย เราเจอแต่กวางเท่านั้นไม่มีอะไร ค่ำๆหน่อยบลเริ่มหิวอีกละ เลยพากันต้มมาม่ากับกาแฟ จากนั้นบลรีบเข้านอนเพราะรู้สึกกลัวหน่อยๆและรู้สึกไม่ปลอดภัยยังไงไม่รู้ ส่วนบอสก็พยายามนั่งส่องสัตว์อยู่นั่น แต่ก็ไม่เจออะไรพิเศษ ระหว่างที่นอนก็รู้สึกว่าร้อน อยู่ในป่าแท้ๆแต่ไม่รู้สึกได้รับลมพัดลมเพใดๆเลย ถุงนอนที่คลุมตัวป้องกันยุงนั้นก็เริ่มสลัดออกละ นอนๆไปก็เริ่มคันยิกๆแต่ไม่ยักกะได้ยินเสียงยุง ไม่แน่ใจว่ามันยุงหรืออะไร เริ่มคันแบบรำคาญมากกว่า ทนไม่ได้บลเริ่มหาอะไรมาปัด ส่วนบอสก็นอนไปงั้นๆไม่หลับเหมือนกัน พยายามพากันนอนให้หลับแต่ไม่เป็นผลแค่ได้หลับตา ตื่นมาเป็นครั้งคราวคอยปัดยุง สรุปคือแค่หลับตาแต่นอนไม่หลับนะ แต่ก็เป็นประสบการณ์ที่ดีดีครั้งหนึ่งในชีวิต

วันที่ 23 พฤษภาคม 2559 ตื่นเช้ามาฟังเรื่องเล่าของนกป่า เสียงนก Mockingjay
พอเริ่มเช้ามืดเริ่มมีเสียงนกหลากหลายชนิดแข่งกันส่งเสียงร้อง บลรู้สึกได้ถึงความไพเราะและน่าฟัง บลรีบลุกขึ้นมานั่งฟังตั้งแต่ตีห้า เสียงมาจากหลากหลายทิศ แข่งกันร้องไพเราะมาก นกบางชนิดเป็นเสียงของนกที่อยู่ในป่าลึกเท่านั้น บลรู้สึกเหมือนตกอยู่ในห่วงแห่งความฝันยังไงไม่รู้ นั่งฟังจนเช้า พอเริ่มเช้ามากเท่าไหร่เสียงเพราะๆก็เริ่มหายไปที่ละเสียง จนเหลือแต่เสียงป่าปกติยามเช้า พอบอสตื่นเราสองคนก็รู้สึกว่าโดนอะไรกัดคันแบบไม่น่าจะใช่ยุง เราสัญนิฐานว่าน่าจะเป็น Bed bug แน่นอน จากนั้นเราก็หาอะไรทานและล้างหน้าแปรงฟัน ส่วนบอสร้อนเหนียวตัวอยากอาบน้ำเลยเดินไปดุ่มๆที่ท่อส่งน้ำเพื่อไปเอาน้ำมาอาบ โดยอาบที่หน้าศาลา แบบเปลือยไม่อายสัตว์ชนิดใดเลย แม้แต่คนยังไม่อาย แต่บอสดูท่าจะมีความสุขมากกว่าอาย หลังจากสดชื่นจากการอาบน้ำจากขวดน้ำสองขวดแล้ว เราก็ออกไปเดินสำรวจป่าเล่นๆกันเล็กน้อย ก็ไม่มีอะไรมากเดินตามทางง่ายๆ แต่ยิ่งเดินมันก็ยิ่งไกลและยิ่งเข้าไปลึก เพราะป่าที่นี่ใหญ่มากและเป็นระยะทางหลายกิโล เดินกันเป็นสัปดาห์กว่าจะสุดเส้นทาง เราเดินได้หนึ่งชั่วโมงก็กลับเพื่อเก็บข้าวของกลับเข้าเมือง ระหว่างที่เราเก็บข้าวของอยู่นั้นก็เจอสาวหน้าหมวยส่งเสียงร้องฮู้ทักทายมาจากด้านล่าง แล้วเธอก็เดินขึ้นมาคนเดียว เธอบอกว่าเดินป่ามาคนเดียวเดินตามสายท่อส่งน้ำแล้วเผอิญไปตันที่จุดหนึ่งเลยเดินกลับมา เธอใจเด็ดใจกล้ามากที่เดินป่าคนเดียว จ้างให้บลก็ไม่กล้าเดินคนเดียวแน่นอน เมื่อเธอกล่าวอำลา เราก็จัดแจงเดินกลับเช่นกัน อาหารน้ำเราใช้ให้หมดอย่าให้เหลือ กระเป๋าระหว่างทางกลับจะได้เบาขึ้น ในกระเป๋ามีแต่ขยะซะงั้น เราเดินดุ๋มๆกลับแบบชิวๆสบายๆไม่เหนื่อยอะไร ระหว่างทางกลับก็เผอิญไปเจอรอยเท้าใหญ่ เลยคุยกันเล่นว่านี่รอยเท้าเสือแน่นอนหรือไม่ก็รอยเท้าหมี เราเจอรอยเท้าตรงคลองที่น้ำแห้ง มีรอยเท้าอยู่แค่สามรอย เลยเดากันว่าน่าจะเสือหรือหมีสามขา ไม่คิดอะไรมาก แค่รอยคงไม่มีอะไร เราเดินไปเรื่อยๆจนถึงทางออกและเดินกลับเข้าเมืองเพื่อคืนอุปกรณ์เช่าต่างๆ พอกลับถึงที่พักก็โชว์ภาพรอยเท้าให้พี่ Razali. ดูแล้วถามว่ารอยเท้าเสือไหม รู้ไหมพี่เค้าตอบว่าไง พี่เค้าว่าใช่เสือแน่นอน เพราะช่วงนี้เป็นช่วงน้ำลดเสือจะเริ่มลงมาด้านล่างเพื่อหาน้ำกิน เอาแล้วไงเริ่มกลัวละเจอรอยเท้าเสือ ดีนะไม่เจอเสือตัวเป็นๆ ถ้าเจอนี่ก้าวเท้าไม่ออกเลยทีเดียว จากนั้นเราก็เอาเรื่องนี้ไปเล่าให้ไกด์บริษัทนำเที่ยวเล่าให้เค้าฟัง พี่เค้าก็ยืนยันอีกคนว่าใช่รอยเท้าเสือแน่นอน จริงๆเลยเจอของจริงเข้าแล้ว แล้วก็เล่าว่าได้กลิ่นแปลกๆบางอย่างคล้ายเหยี่ยวสัตว์ พี่เค้าก็ย้ำอีกว่าอาจจะเป็นกลิ่นเสือหรือสัตว์ใหญ่ ถ้าเราเข้าป่าแล้วได้กลิ่นทะเม้งๆนั้นมีสิทธิ์จะได้เจอเสือหรือเสืออาจจะอยู่บริเวณแถวๆนั้น แล้วพี่เค้าก็บอกอีกว่าเสียงที่เราได้ยินในป่านั้นบางทีอาจจะเป็นเสียงของเสือแต่เราไม่รู้อาจจะเข้าใจว่าเป็นเสียงลิงเสียงนก เนื่องจากเสือมีความสามารถพิเศษสามารถทำเสียงได้หลายแบบ ความรู้ล้วนๆแอบกลัวเหมือนกัน ดีนะไม่ตัดสินใจเดินป่าลึก จากนั้นพี่เค้าก็เล่าประสบการณ์ต่างๆที่ผ่านมาให้ฟังซึ่งน่าสนใจมาก สนุกและตื่นเต้นและตลกไปกับเค้า ขอบคุณพี่เค้ามากที่เล่าเรื่องสนุกๆให้ฟัง