Wie ich mal ….

Nachdem wir ja die wichtigsten Punkte in der Umgebung von Phonsavan besucht haben geht es auch schon wieder weiter.
Wir haben noch 5 Tage, bis wir in Vientiane sein müssen, bleibt also noch genug Zeit vorher ein anderes Städtchen zu besuchen.
Vang Vieng haben wir uns dieses mal ausgesucht, weil es im Prinzip auf dem Weg zur Hauptstadt von Laos liegt.
Bis wir uns in dem Städtchen aber eine Unterkunft suchen können steht eine 7 stündige Fahrt mit dem Minibus bevor.
Das Ticket zu besorgen geht recht schnell und einfach.
Nach einer halben Stunde warten an der Minibus Station geht es dann auch los.
Wir haben es sogar geschafft uns die 2 Plätze vorne beim Fahrer zu sichern, so ist auf jeden Fall für einen guten Ausblick wärend der 7 stündigen Fahrt gesorgt.

Eine Sache macht mir aber etwas Sorgen, wenn ich beobachte wie unser Fahrer mit der Schaltung zu kämpfen hat, kommen mir echte Zweifel, ob wir es wirklich bis nach Vang Vieng schaffen.
Im Prinzip kämpft der Man mehr damit die Gänge rein zu bekommen als mit der engen Straße die sich in Serpentinen die Berge hoch schlängelt.
Mir kommen echte Zweifel, das wir es wirklich mit dem Auto bis nach Vang Vieng schaffen. 

Immerhin kann ich jedes mal, wenn der Fahrer versucht zu schalten in Erinnerungen schwelgen.
Schließlich hatte ich auch schon so einige alte Autos und auch wenn ich von Technik so gut wie nix verstehe, ist mir klar, daß die Kupplungsscheibe hinüber ist.
Ich weiß ja nicht wie das in Laos läuft aber damals bei meinem alten Ford Orion hat die Reparatur ewig gedauert und war verdammt Teuer.

Mittags legen wir eine Pause ein und haben die Möglichkeit in einem kleinen Dörfchen etwas zu essen und uns ein wenig die Beine zu vertreten.
Als wir dann nach 25 Minuten alle wieder im Auto sitzen ist es soweit.
Auch wenn unser Fahrer wenigstens 10 Minuten alles versucht, gelingt es ihm nicht nen Gang einzulegen.
Die Kiste ist hinüber!

Zum Glück ist das nicht irgendwo im Nirgendwo sondern hier bei dem Restaurant passiert.
Wärend der Fahrer wild am telefonieren ist machen wir es uns also wieder in dem Restaurant bequem.
Eins ist mal klar, das kann dauern.
Irgend jemand behauptet, er will das Auto reparieren und dann weiter fahren.
Ich bin allerdings verdammt sicher, daß das unmöglich ist.

Nicht ganz 2 Stunden dauert es, bis ein neuer Minibus das Dörfchen erreicht.
Schnell wird das Gepäck umgeladen und die Fahrt kann weiter gehen.

Gegen 17 Uhr erreichen wir Vang Vieng.
Es überrascht mich nicht, das wir um nicht noch ne Stunde bis ins Zentrum zu laufen wir ein Tuktuk nehmen müssen.

Im Ort gehen wir dann erstmal auf Guesthouse suche.
Nach dem wir uns 3 Unterkünfte angeschaut haben entscheiden wir uns für ein Zimmer im „Riverside Backpackers Hostel“ Bonny findet zwar, daß die Besitzer nicht gerade die freundlichsten sind aber der Preis ist OK und weil es langsam Dunkel wird bleiben wir hier.

Bei der Hotel Suche sind uns Schilder aufgefallen, die auf ein Deutsch-Thailändisches Restaurant hinweisen.
Weil wir beide Hunger auf etwas aus der Heimat haben, machen wir uns also auf die Suche nach dem Lokal.

Der Besitzer ist ein Thailänder, der einige Jahre in Österreich gelebt hat.
Er ist schon etwas älter und nicht nur Koch und Kellner, er ist auch Künstler.
Dem entsprechend kommt er auch rüber.
Das Essen ist auf jeden Fall auch wenn es nicht wirklich wie Zuhause schmeckt  (da sind sich Thai und Deutscher einig) super lecker.
Es gibt sogar Kaiserschmarrn bei dem ich grundsätzlich an die kleine Alpenüberquerung, die ich vor ein paar Jahren gewagt habe denken muss.
Allerdings hat auf dem Weg von München nach Venedig der Kaiserschmarrn nie nach Kokos geschmeckt. 😁

Danach gehen wir los um für den morgigen Tag eine Tour zu buchen.
Wir haben uns für Kajak fahren und den Besuch von 2 Höhlen entschieden.
100.000 Kip (11€) kostet uns der Spaß pro Person was wie ich finde ein echt guter Preis ist.

Am nächsten Morgen suchen wir uns erst ein gemütliches Restaurant und nach dem Frühstück geht es ab zu der Argentur, bei der wir den Ausflug gebucht haben.
Wir werden auch gleich auf die Ladefläche eines Picup verfrachtet der nach und nach immer mehr Leute, die auch diese Tour gebucht haben einsammelt.

Als erstes steht die etwa 18 km entfernte Tham Nam Höhle (Tham Nam water cave) auf dem Programm.
Das diese Höhle ein bei Besuchern beliebtes Ziel ist haben wir gleich zu spüren bekommen.
Über eine halbe Stunde müssen wir etwas abseits warten, bis wir endlich zum Eingang der Höhle laufen dürfen.
Das besondere an der Höhle ist hier, das man nicht einfach durch den Eingang stapft und sich alles anschaut, nein hier muss man sich an einem Seil durch die Höhle ziehen.
Klingt im ersten Moment nach einer schmutzigen Angelegenheit ist es aber nicht.
Genug um den heißen Brei geredet.
Da win Flüsschen durch die Höhle fließt ist der einfachste und auch gängigste Weg sich am Eingang einen Lkw Reifen zu schnappen, es sich auf diesem gemütlich zu machen und dann so durch die Höhle zu schippern.

Auch wenn es für meinen Geschmack etwas zu viele machen, ist es ein mords  Gaudi und ich bin echt überrascht wie tief man in den Berg hinen schwimmen kann.
Clever wie ich bin hab ich mir gestern übrigens eine wasserdichte Hülle für mein Handy besorgt.
Zwar sind die meisten der Fotos die ich gemacht habe nichts geworden und man kann auf den beiden halbwegs vernünftigen Fotos leider nicht erkennen wie groß die Höhle ist aber immer hin, 2 Bilder aus dem nassen inneren des Berges kann ich hier jetzt posten.

Nach diesem tollen Erlebnis wird es Zeit eine Kleinigkeit zu essen.
Mittagessen ist in dem Preis auch mit inklusive und auch wenn das was uns hier serviert wird recht einfach ist und ich langsam keinen Reis mehr sehen kann, schmeckt es verdammt gut und macht satt.

Dann wird es Zeit die nächste Höhle zu besuchen.
Die Elephant Cave, die ihren Namen wegen eines Stalaktiten der an die Form eines Elementen errinnert bekommen hat ist wie ich finde ziemlich unspektakulär.
Zu sehen gibt es trotzdem etwas, weil die Höhle auch als Pilgerstätte für Budisten herhalten muss.

Dann geht es wieder zurück zum Parkplatz und wir werden zum Startpunkt für die Tour mit dem Kajaks gefahren.
Die Boote sind recht schnell im Wasser und nach einer kurzen Einweisung kann es auch schon los gehen.
Der Nam Song ist im Prinzip ein recht ruhiger Fluß und dank strahlenden Sonnenschein haben wir beste Vorraussetzungen für eine gemütliche Kajak Tour.

Nach einer Weile sehen wir ein paar Leute, die sich hier auf Lkw Reifen den Fluß runter treiben lassen und ich erinnere mich dunkel vor ein paar Wochen etwas über ein Dorf in Laos gelesen zu haben in dem es heftiger als am Ballermann zugegangen sein soll und bei Tubing (in Lkw Reifen den Fluß runter treiben lassen) ständig betrunkene Touristen ums Leben gekommen sind.
Bis irgendwann die Regierung dem einen Riegel vorgeschoben hat und fast alle Bars und Gasthäuser quasi übernachten geschlossen hat.
Und dem wilden Treiben ein ende bereit hat.
Ich hab noch mal nachgeschaut und es handelt sich wirklich um Vang Vieng.
Zum Glück ist es jetzt nicht mehr so extrem hier wobei ich sagen muss, das es sich hier sowieso nicht um meinen absoluten lieblings Ort handelt.

Nach etwa einer Stunde wird es Zeit ein Päuschen einzulegen und wir halten an einer der wenigen Bars die es hier noch (oder wieder) am Fluß Ufer gibt.
Stimmung und Musik sind auf jeden Fall klasse und ich genehmige mir ein schon großes Bierchen.
Verdient habe ich es alle mal.

Eine Stunde später erreichen wir dann Vang Vieng und weil das paddeln schon recht anstrengend ist, bin ich froh als wir das Ufer erreichen.

Im Ort besorgen wir uns noch im Supermarkt ein Busticket für die Weiterreise, essen eine Kleinigkeit und machen es uns dann im Guesthouse gemütlich.

Bonus:

Auch hier habe ich von Bonny ihre Sicht und Erlebnisse dieser Tour.
Quasi als Service für Thai, die auch einen Ausflug nach Laos planen.

วังเวียงเมืองร้อยกิจกรรม

หากกล่าวถึงวังเวียงละก็ ที่นี่คือแหล่งยอดฮิตของคนไทยหลายคนเชียวละที่อยากจะมาสัมผัสสักครั้ง หากจะมาคนเดียวก็ไม่สนุกต้องมาเป็นกลุ่ม แต่เรานั้นหาเพื่อนมาก็ไม่มีใครว่างสักที ครั้งนี้คือโอกาสทองที่จะได้มาสัมผัสวังเวียงแล้วละ (รู้สึกตื่นเต้นอยู่ในใจ) หลังจากนั่งรถตู้ด้วยระยะเวลาประมาณ 7 ชั่วโมง ช้ากว่าเวลากำหนด 1ชั่วโมง เพราะรถตู้ที่เดินทางจากเมืองโพนสวรรณ เกียร์หลุด หลุดจริงๆคะ คือมันพังตั้งแต่ออกรถมาได้ 3 กิโลแรกแล้วละ แต่โชเฟอร์ยังฝืน หักเกียร์ไปมาไปมา ไม่เข้าสักที ฝืนไปจนได้ไกลมากพอควร เกือบครึ่งทางละ รถก็ได้จอดให้พักทานข้าวเที่ยง และเข้าห้องน้ำ เสร็จหลังจากนั้นก็จะพากันไปต่อ แค่นั้นแหละคะ เกียร์หลุดจากกระปุกใส่ไงก็ไม่ได้ คราวนี้จำใจต้องลงจากรถเพื่อรอเปลี่ยนคันใหม่ นั่งรออยู่เกือบชั่วโมงรถตู้คันใหม่ถึงได้มา ลุงโชเฟอร์คนใหม่นี่น่ารักพาคุยเป็นกันเอง แลกเปลี่ยนความรู้ระหว่างไทยกับลาว ซึ่งประเพณีวัฒนธรรมต่างๆก็ไม่ต่างกันเลย เพียงแต่ทางบ้านเค้าเพิ่งจะเริ่มพัฒนาเท่านั้นเอง ประมาณ 4โมงเย็นรถก็พาถึงสถานีขนส่งของเมืองวังเวียง จากนั้นต้องต่อรถสองแถวที่เค้ารอรับนักท่องเที่ยวเข้าเมือง ซึ่งก็น่าจะเป็นรถเหมามากกว่า แชร์ค่ารถกันกับกลุ่มนักท่องเที่ยวคนอื่นๆ ระยะทางเข้าตัวเมืองไม่ไกลคะแค่ 3กิโล รถก็พาไปส่งในใจกลางเมืองจากนั้นก็เดินหาห้องพัก ความรู้สึกแรกที่ลงจากรถสองแถวคือ มันเฉยๆไม่รู้สึกตื่นเต้นหรือแปลกตาอะไรเลย เราเดินๆไปเข้าศูนย์กลางแหล่งที่มีนักท่องเที่ยว ร้านอาหาร บาร์ เสียงเพลงกระหึ่มดังมาจากฝั่งแม่น้ำซอง เสียงผู้คนกรีดร้องเสียงดัง บางคนเมา ไม่สิ หลายคนเมา หลายคนเล่นน้ำ บางคนนั่งชมบรรยากาศ(ส่วนน้อย) ดูวุ่นวายไปหมด ผู้คนพลุกพล่าน ทั้งฝรั่ง เกาหลี จีน เยอะมาก คนไทยก็มีเช่นกันแต่ไม่เยอะเท่า บรรยากาศชักจะไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการแหละ แต่สิ่งที่สวยงามคือธรรมชาติ (ตัดผู้คนออกนะ) แม่น้ำไหลเอื่อยๆ ด้านหลังมีกำแพงภูเขาสูงชันเรียงราย คือมันสวยงามตามธรรมชาติของมัน

จากนั้นเราก็ได้ห้องพักราคาถูกอยู่ใกล้แม่น้ำ บรรยากาศใช้ได้ ห้องนอน ห้องน้ำสะอาดและกว้าง มีระเบียงทั้งด้านหน้าและด้านหลัง ทุกอย่างโอเค ในราคา 80000 กีบ หรือประมาณ 320บาท แต่เจ้าของห้องเช่านี่หน้าไม่รับแขกทั้งผัวและเมีย ถามอะไรไม่ค่อยจะเต็มใจจะตอบหรือให้บริการสักเท่าไหร่ แต่ก็ไม่เป็นไรถือว่าได้ที่ถูกและดีเป็นใช้ได้ 🙂 ต่อไปคือการเดินสำรวจและหาโปรแกรมเที่ยวต่อในวันรุ่งขึ้น โดยได้ซื้อทัวร์ถ้ำ และล่องแก่ง One day trip คนละ 100000 กีบ หรือประมาณ 400บาท รวมค่ารถ ค่าอาหารทุกอย่างแล้วคะ

เช้าของวันผจญภัยก็มาถึงโดยการไปนั่งรอรถที่บริษัททัวร์ เค้าจะมารับเราเพื่อไปจอยร่วมกับกรุ๊ปทัวร์อื่นที่ซื้อแพคเกจเที่ยวแบบเดียวกัน พอรับนักท่องเที่ยวท่านอื่นครบแล้วก็ได้เดินทางไปยังถ้ำน้ำเป็นจุดแรกคะ จุดนี้ทางไกด์ทัวร์ก็จะอธิบายกฎระเบียบต่างๆรวมทั้งแจกอุปกรณ์ไฟฉายเสื้อชูชีพ เพราะเราจะต้องนั่งยาง ไม่ใช่สินอนยางไต่เชือกลอยเข้าไปในถ้ำพร้อมกับบรรยากาศครึกครื่นและสายน้ำเย็น เพื่อชมบรรยากาศหินงอกหินย้อยภายใน ความสนุกของทริปนี้คือการใต่เชือกเรียงแถวกันไป ส่วนบางกลุ่มที่เข้าไปก่อนก็ลอยเรียงแถวกันออกมา แล้วสาดน้ำเล่นใส่กันโดยที่ไม่รู้จักกันในท่ามกลางความมืด มีเพียงไฟฉายจากหัวเราที่ส่องไปมั่ว55 เอาจริงๆนักท่องเที่ยวที่เข้าไปไม่ได้เข้าไปดูถ้ำเลยสักนิด แต่เข้าไปเพื่อความสนุกซะมากกว่า แต่จริงๆถ้ำข้างในสวยมาก เป็นถ้ำหินที่มีหยดน้ำไหล และมีความเนียนเรียบ เป็นรูปร่างคล้ายคลื่นน้ำ ในถ้ำค่อนข้างลึกพอสมควรแต่ทางไกด์ให้เข้าไป เข้าไปดูได้ไม่น่าจะเกิน 100-200เมตร จากนั้นก็ต้องไต่เชือกออกมาพร้อมกับมานั่งรับแดดสักพักใหญ่ พอเที่ยงทางไกด์ก็นำอาหารเที่ยงมาให้ ก็จะมีข้าวผัด บาบีคิว กล้วย และมีน้ำมาแจกให้ อาหารถือว่าใช้ได้คะ อร่อยดีสำหรับคนไทย เสร็จจากตรงนี้ทางไกด์ก็พาเดินลัดเลาะทุ่งนาไปยังถ้ำช้างซึ่งตรงนี้ก็จะมีรูปหินคล้ายๆช้างตัวเล็กอยู่ด้านในถ้ำ พร้อมกับมีพระพุทธรูปตั้งอยู่ด้านในให้กราบไหว้กันโดยรวมไม่มีอะไรคะแค่มองจากด้านนอกก็เห็นแล้ว เข้าไปกราบไหว้สักแปปก็เดินทางต่อไปยังแม่น้ำเพื่อพายเรือคายักเข้าไปยังตัวเมือง ตรงจุดนี้ก็สนุกเช่นเดียวกัน แต่เหนื่อยเพราะต้องพายร่วม 2 ชั่วโมงได้ แต่บรรยากาศใช้ได้คะ พายไปดูบรรยากาศเด็กน้อยเล่นน้ำหาปลา บรรยากาศนักท่องเที่ยวชาวลาวมาเที่ยวและปิคนิคกันในพื้นที่ที่ไม่มีชาวต่างชาติมาพลุกพล่าน และก็จะผ่านผับบาร์ อยู่ตามริมข้างแม่น้ำมากมาย นักท่องเที่ยวชาวต่างชาติก็จะลอยห่วงยางไปเรื่อยๆอยู่ตามลำน้ำประปราย ใครเหนื่อยอยากหยุดพักก็สามารถหยุดพักได้ตามบาร์ที่มีบริการอยู่หลายจุด มีแต่เสียงเพลงกระหึ่มทั่วลำน้ำ ส่วนมากจะพากันหยุดพักเพื่อหาน้ำเมาและสนุกกับกิจกรรมที่ทางบาร์มีไว้ให้บริการ เสร็จแล้วก็พากันไปต่อ

พอจบกิจกรรมนี้ก็มีอีกหลายกิจกรรมให้เราทำในยามค่ำคืน อยู่ที่ว่าชอบแบบไหน หรือเราเลือกซื้อแพคเกจอะไร มีนั่งบอลลูนชมวิวด้วยนะแต่ค่อนข้างแพงมากคะ ส่วนบลูลากูนที่ว่าดังๆ เราไม่ได้ไปคะเพราะว่าแม่น้ำที่เราเดินผ่านบนสะพานตอนไปดูถ้ำลอยน้ำก็เป็นบลูลากูนเหมือนกัน เอาจริงๆน้ำเกือบทุกที่ของแม่น้ำก็ใส่มากอยู่แล้ว และก็เป็นบางจุดที่เป็นสีฟ้า และบลูลากูนก็แค่เป็นจุดที่เล่นน้ำเล็กๆจุดหนึ่งเท่านั้นจึงไม่ได้สนใจอะไรมากมาย แต่อย่างไรก็ตามวังเวียง ที่นี่คือแหล่งท่องเที่ยวที่มีกิจกรรมให้สนุกมันฮาเยอะมากคะ สำหรับใครที่อยากสร้างความสนุกกับเพื่อนพ้องให้มาที่นี่ไม่ผิดหวัง แต่ถ้าอยากจะมาเพื่อหาความสงบเราไม่ขอแนะนำคะ เพราะที่นี่ดูวุ่นวายมาก ทั้งนักท่องเที่ยวที่นับวันจะยิ่งเพิ่มมากขึ้นและตึกราอาคารก็เริ่มก่อสร้างเพิ่มมากขึ้น ถ้าให้เปรียบที่นี่ไม่ต่างจากพัทยาของเมืองไทยเลยคะ เพียงแต่ว่าแหล่งของเค้าไม่น่าจะมีอโกโก้เหมือนพัทยานะ

วังเวียงไม่ได้มีแค่แม่น้ำและภูเขา แต่มีความหลากหลายของกิจกรรมให้เลือกสรร ถ้ำมากมาย งานปีนป่าย กระโดด โหนเชือกก็มี หรือจะเดินชมทุ่งนาแบบเงียบๆก็ได้ ที่นี่คือแหล่งท่องเที่ยวสำหรับหนุ่มสาวฟ่าวเฟี้ยวคะ มาได้ไม่หงอยแน่นอนคะ 🙂

Thank you Bonny!