Wie ich mal ….

Trotz Mäusen in den Wänden schlafe ich echt gut und ich wäre kurz davor zu sagen,wir bleiben doch.
Allerdings hat es Bonny geschafft einen nicht zu teuren Bungalow auf der anderen Seite der Insel zu buchen.
Also packen wir unsere Sachen und verabschieden uns von unseren tollen Gastgebern.
Die Herausforderung ist es jetzt mit all unserem Krempel zu neuen Unterkunft zu gelangen.
Aber weil Asiaten ja wahre Meister im verstauen von unendlich viel Zeug(oder Personen) auf kleinen Scootern(oder Autos) sind und ich erstens eine Asiatin dabei habe und Zweitens genügend Zeit  hatte solche Verstau-Wunder zu studieren machen wir das natürlich mit Links.:)

Nach einer halben Stunde vorsichtiger Fahrt (schließlich will ich ja keinen Kratzer in unseren Roller machen) erreichen wir das „Bounty Resort“ und können auch gleich unseren Bungalow beziehen.

Mittagessen gibt es hier auch und frisch gestärkt machen wir uns irgendwann auf die Piste.

Nach nur einem Kilometer machen wir auch schon den ersten Halt.
Wir laufen ein wenig an einem zwar nicht sehr schönen aber dafür sehr ruhigen langen Strand entlang.
Bis wir eine alte Frau treffen, dir hier mit einer Kelle im Sand schabt und anscheinend irgend etwas sammelt.
Wir schauen eine Weile zu, dann fragt Bonny was sie da macht.
Die alte Frau erklärt, daß sie nach Muscheln sucht.
Womit sie nicht die halben Schalen meint, sondern ganze noch lebende Muscheln.
Weil wir ja immer gerne helfen, fangen wir auch an nach den Schalentieren zu suchen.
Wobei jede von uns gefundene Muschel gefeiert wird wie ein Goldschatz.
Nach einer Weile meint die Frau, das sie jetzt nach hause geht.
Groß ist die Ausbeute zwar nicht aber bei Ebbe findet man eh viel größer und bessere Muscheln.
Sie verabschiedet sich von uns und auch wir machen uns wieder auf den Weg.

Dann ist den ganzen Tag Beach angesagt.
Wir finden auch recht fix ein stilles Eckchen an einem kaum besuchten schönen kleinen Strand keine 3 Kilometer von unsere neuen Unterkunft entfernt.

Nach dem wir hier wirklich Stunden lang nix getan haben wird es Zeit doch etwas zu tun.
Eigentlich handelt es sich bei dieser „Aktivität“ um eine Sache, die wir fast immer um diese Uhrzeit machen, wir versuchen Schöne Plätze zu finden um den Sonnenuntergang zu fotografieren.

Wobei ich sagen muss, das wir dieses mal ein ganz besonders gutes Händchen haben.

Dann halten wir noch an einer Hütte direkt am Strand an um eine Kleinigkeit zu essen.
Wärend wir auf unsere Bestellung warten beobachten wir einen Mann, der mit einer Taschenlampe und einem Stock in etwa 200 Metern Entfernung durch das mittlerweile flache Wasser waten.

Irgendwann fragen wir die Wirtin, was der Typ da macht.
Er fängt Krabben und Tintenfische bekommen wir als Antwort.

Krabben und Tintenfische könnten wir auch fangen überlegen wir uns, und weil ich ja immer ne Taschenlampe dabei habe entscheiden wir uns gleich nach dem essen auf die Jagd zu gehen.

Wir sind auch ziemlich erfolgreich alerdings haben wir ja schon gegessen, so daß wir die kleinen Snacks wieder zurück ins Meer setzen. 😁
Dann begegnen wir irgendwann einer Qualle, was dann auch das Zeichen für uns ist wieder zurück an Land zu gehen.

Am Bungalow machen wir es uns noch ein paar Stündchen gemütlich, bis ich dann meinen üblichen Satz zu Bonny sage. „Today was a good day!“ worauf ich dann auch prompt ihre übliche Antwort bekomme. „Every day is a good day for you.“

Der nächste gute Tag startet für mich etwas später.
Als ich auf wache ist meine Reiseleiterin auf jeden Fall schon nicht mehr da.
Sorgen mache ich mir deswegen nicht, weil sie gestern Abend schon erzählt hat, das sie morgens zum Strand gehen möchte.

Langsam mache ich mich fertig und gehe irgendwann mal schauen wo sich Bonny rum treibt.
Weit muß ich nicht, vom Resort geht eine Treppe nach unten in eine kleine Bucht und hier sitzt meine Reiseleiterin im Sand und genießt die Ruhe.
Ich geselle mich ganz frech dazu und weil ich nach dem Aufstehen in der Regel eh zu faul zum reden bin, bleibt es auch soweit beim Ruhe genießen.

Heute wollen wir mal an einen Strand, der laut Reiseführer nicht ganz so einfach zu erreichen ist.
Dafür ist es dort sehr ruhig und auf dem Weg dorthin passiert man ein paar kleine Wasserfälle.

Die erste Herausforderung ist es aber erstmal den richtigen Weg zu finden.

Bestimmt 2 Stunden düsen wir Kreuz und quer in der Gegend herrum, bis wir endlich auf der richtigen Straße sind.
Wobei wir es sicher auch schneller geschafft hätten aber weil wir noch ein paar Erledigung machen mussten und ich immer mal wieder aus Neugier in irgendwelche Wege abgebogen bin ging es einfach nicht schneller.:)

Was im Reiseführer nicht steht ist, daß mitlerweile eine Straße zum einsamen Strand gemacht wurde.
Praktisch für uns, weil wir nicht laufen müssen aber ich ahne schon, das es nicht ganz so einsam wird.

Zu erst machen wir aber einen Halt bei den Wasserfällen.
Diese sind zwar nicht sehr groß aber dafür gibt es viele kleine Becken in denen man baden kann.

Wir klettern ein wenig über die Steine und finden dann eine recht schöne Stelle an der wir es uns gemütlich machen.
Ich schaffe es sogar meinen Boss zu überreden auch ins Wasser zu gehen.
Thai gehen laut ihrer Aussage nicht so gerne Baden wie wir „Weißen“.

Nach dem wir wirklich lange hier waren, wird es jetzt aber Zeit für den Strand.
Also ab zurück zum Roller.

Der Strand ist gut Besucht, womit wir aber eigentlich auch schon gerecht haben.
Aber gemütlich planschen kann man im Meer gerade nicht, weil die Wellen ziemlich heftig sind.
Klar will ich jetzt mit den Wellen spielen, was zum Teil ziemlich weh tut.
Dabei geht es mir noch besser als der kleinen Thailänderin, ich will echt nicht wissen wie viel Wasser das arme Mädel in den 20 Minuten die wir im Meer sind geschluckt hat.
Wirklich gut schwimmen kann sie nämlich nicht und ihre 1,45 Meter Körpergröße machen es auch nicht leichter.
Trotz alle dem haben wir Spaß.

Dann geht es wie immer bevor die Sonne untergeht wieder Richtung Unterkunft.

Als dem Strand an dem wir gestern der Frau beim Muscheln sammeln geholfen haben ist richtig was los, wobei es keine Touristen sind, die hier im mitlerweile flachen Wasser sind, es sind Einheimische und anscheinend alle auf Muschel suche.
Naja, nicht ganz alle, die Kinder die mit dabei sind haben anscheinend eher Lust zu spielen als den Eltern zu helfen.
Wie auch immer, der Anblick ist großartig und wir beschließen uns das aus der Nähe anzusehen.
Hier treffen wir doch auch tatsächlich die alte Frau wieder.
Ehrensache, das wir sie bei der Suche ein wenig unterstützen.:mrgreen:

Dann geht es aber wirklich wieder nach Hause.
Morgen ist übrigens Vollmond und wir sind auf Koh Phangan der Insel mit der legendären Fullmoon Party.

Wobei ich mir mittlerweile nicht mehr sicher bin ob wir uns das wirklich an tun wollen.

Ich glaube nicht.

..

Wie immer hier die Tage aus der Sicht einer Thai in Thai. 🙂

February 20,2016 วันที่ต้องรีบหนี (หนูตัวใหญ่)
เป็นอะไรที่ค่อนข้างทุลักทุเลพอสมควร น้ำตอนเช้าไม่อาบ รีบตื่น รีบเก็บกระเป๋า ส่วนแพททริคขอเวลาส่วนตัวนั่งกินลมชิมกาแฟอยู่ที่หน้าร้าน เสร็จสรรพรีบไปตามแพททริคกลับมา พร้อมแบกกระเป๋าไปจ่ายค่าห้องคืนสุดท้าย วันนี้เนื่องจากพี่เจ้าของร้านไม่อยู่ จะมีแค่แม่บ้านที่เป็นคนพม่าคอยดูแล เค้าก็คิดค่าห้องให้เรา 300 เต็ม (จากที่เจ้าของบอกจะลดค่าห้องให้พิเศษ แต่เนื่องจากพี่เค้าไม่อยู่จึงคิดว่าไม่เป็นไร) แพททริคให้ค่าทิปไปอีกเนื่องจากคนงานพม่าคิดราคากาแฟถูกกว่าตอนเจ้าของคิดมาก คือว่าทุกอย่างไม่เป็นไรเราก็เกรงใจทางเจ้าของเพราะเค้าก็ต้อนรับเราดีมาก คือไม่อยากจะย้ายไปไหนเลยแต่จำเป็นเพราะไม่อยากแย้งเจ้าหนูตัวใหญ่นอน จึงขอย้ายดีกว่านะคะ:)
มุ่งหน้าสู่ Bouwty Resort ด้วยรถมอเตอร์ไซต์กับกระเป๋าแบคแพ็คเกอร์ใบใหญ่ๆสองใบ ไม่รู้จะไปกันรอดไหมเนี่ย กระเป๋าสองใบเท่ากับคนสองคน รวมแล้วมอไซต์คันนี้บรรทุกคนสี่คน เนื่องจากเส้นทางนั้นค่อนข้างดีพอสมควรแต่ไม่ง่ายเลยกับการขึ้นเขาที่สูงและชัน แพททริคบิดขึ้นทีนี่ต้องเกาะคนหน้าให้แน่ไม่งั้นมีร่วงจากรถแน่คะ หรือไอ้ตอนลงเขาก็ไม่ง่ายคะ ทั้งกระเป๋าและคนไปกองรวมอยู่เบาะหน้าหมด ช่างทรมานเสียจริงชีวิตนี้ แต่ว่าสนุกและมันคะ 🙂 ขับกันไปอย่างระมัดระวังมากกว่าจะถึงเอาคนขับและคนขี่มึนไปเลย
วันนี้ขอชิวๆพักให้หายเหนื่อยละกัน โดยพากันเดินสำรวจพื้นที่โดยรอบ สักพักไม่ไหวคะเวลามีน้อยต้องรีบออกหาที่สบายๆนั่งเล่น จึงพากันแว่นไปรอบๆเกาะเจอตรงไหนเงียบๆก็ขอจอดแวะพักและเดินดูบรรยากาศโดยรอบ เดินๆไปก็เจอพี่คนหนึ่งนั่งเขี่ยๆทรายเล่นอยู่ก็เดินไปทักทายนิดหน่อยคะ ทำตัวเป็นนักท่องเที่ยวที่อยากรู้อยากเห็นเรื่องคนในพื้นที่ เฮ้ย!ไม่ใช่ เค้าเรียกว่าเรียนรู้ชีวิตจากคนในพื้นที่ สร้างความสัมพันธ์อันดี โดยการสอบถามนั่นโน้นนี่ไปเรื่อย ซึ่งพี่แกบอกว่าแถวที่เรายืนอยู่เนี่ยมันเป็นพื้นที่หาหอยหาปู โดยเค้าจะมีสัญลักษณ์รูปปั้นหอยเชลล์ตั้งกลางชายหาดเพื่อแสดงว่าพื้นที่ตรงนี้อุดมไปด้วยหอย ได้ยินเช่นนั้นแล้วก็ทำตัวเป็นนักท่องเที่ยวที่ดีช่วยพี่เค้าหาหอยกวาดๆทรายเล่นไปมาก็เจอเหมือนกันนะ แต่เป็นหอยเล็ก ก็ใสถังให้พี่เค้าไป พี่เค้าบอกว่าหอยเล็กๆเนี่ยจะเอาไปทำหอยดองไว้ทาน เราก็อ๋อ! เคยเห็นหอยดองในขวดสีแดงๆแต่ไม่รู้จะเป็นแบบเดียวกันไหม แต่โดยส่วนตัวไม่ชอบกินหอยไม่ว่าจะดองหรือสด พี่แกก็บอกว่าเย็นๆอะจะมีคนมาหาหอยหาปูที่นี่เยอะมาก ลองมาดูสิ ไอ้เราก็โอเคไว้เจอกันนะหอยปู จากนั้นเราก็ขับรถไปต่อเรื่อยๆจนเจอเส้นทางลึกลับ มีรถมอไซต์จอดอยู่หลายคันเลยขอตามไปดู ต้องเดินเข้าไปในดงป่าคะ เดินไปประมาณ 100 เมตรได้ก็เจอหาดคะ สวย เงียบ นักท่องเที่ยวฝรั่งมาหาหลบนอน ปิคนิค เล่นน้ำกันแถวนี้ เดินๆไปกลุ่มแรกที่เจอ กลุ่มฝรั่งนั่งย่างปลาหมึกกันอยู่ อีกคนกำลังเอาปลาหมึกใส่ภาชนะพร้อมโซย หื่ม! น่ากินเชียะ เดินผ่านนี่อยากขอร่วมวงด้วยนะแต่ไม่กล้า แต่ดูพวกเค้าเป็นมิตรอยู่นะ พิมพ์แล้วยังน้ำลายไหลเลยคะ เดินผ่านไปอย่างหน้าเสียดาย สักพักเดินกลับมา แม่เจ้ากินหมดแล้วคะ เอาทรายกลบไฟแห้งสนิทเรียบร้อย กะจะขอใช้ต่อนี้ไม่ได้เลย ชะชะงั้นไม่รบกวนก็ได้เดินไปอีกฝั่งอย่างตั้งใจ แพททริคเดินล้ำหน้าขอไปสำรวจเส้นทางก่อน แล้วเดินกลับมาบอกกลับหลังหันเถอะไม่ต้องไปหรอกฝั่งนั้น ไอ้เราก็งงว่าทำไม แพททริคบอกอย่าไปเลย เพราะมั่นใจว่าเราคงไม่อยากเห็นแน่ๆ เราก็ยิ่งอยากรู้ บอกแพททริคไปว่าอยากเห็น แพททริคก็ถามอีกรอบเพื่อความมั่นใจ เราก็ยืนยันคำเดิม ไปไป! เดินไปสักแปป แพททริคพาหลีกเลี่ยงเส้นทางนิดหน่อย เค้าบอกว่ามีกลุ่มฝรั่งสามสี่คนโป๊อยู่ตรงโขดหินนั่น ห๊ะ!ตาลุกวาว ทำไมถึงกล้า ในใจทั้งอยากเห็นหน้าฝรั่งกลุ่มนั้นว่าเป็ยยังไง แต่อีกใจก็ไม่อยากจะเห็นอะไรที่ทำให้ตะลึ่งทึงตา บริเวณนั้นมีต้นไม้เป็นกลุ่มบดบังอยู่ แล้วเราก้อเดินอ้อมๆไปนิดหน่อย แต่ก็ยังเห็นคนกลุ่มนั้นอยู่ แต่ไม่ชัดเท่าไหร่ เพราะไม่กล้ามอง มองผ่านแว็บๆ พวกนั้นก็มองมายังเราแบบแปลกๆ ทำเป็นเชิดคะไม่สนใจ เดินๆไปแล้วหาที่นั่งพักไม่ไกลจากกลุ่มชีเปลือยเท่าไหร่ มีต้นไม้ให้หลบมุมนั่งพัก เพราะแดดไอร้อนจากทรายมันแผดเผ่าไปทั่วจึงต้องหาที่หลบมุมใต้ต้นไม้ นั่งเล่นสักพักก็มีชายคนหนึ่งเป็นคนในพื้นที่เดินเข้ามาพร้อมกับแบกขวานดูหน้ากลัว เดินมาใกล้ๆไอ้เราคิดในใจควรจะทำตัวเป็นมิตรดีไหม เค้าจะทำอะไรเราหรือเปล่า ดูท่าทางค่อนข้างหน้ากลัวคะ สักแปปเราตัดสินใจกลายร่างเป็นนักท่องเที่ยวที่ดี ยิ้มให้พี่เค้าพร้อมกับทักทายพี่เค้าไป พี่เค้าก็บอกว่าพอดีมาเดินสำรวจพื้นที่ กลัวพวกชาวประมงแอบอ้างมาหาปลาแต่จริงๆแอบมามองนักท่องเที่ยว ซึ่งเราก็คิดได้เอ๋อพี่เค้าน่าจะเป็นคนปกป้องสถานที่แห่งนี้ เพราะตอนที่เราเดินผ่านมาเห็นมีลุงแก่ๆสองคนนั่งอยู่ใกล้ๆกลุ่มนักท่องเที่ยวฝรั่งผู้หญิงใส่ชุดบิกินี่เล่นน้ำอยู่ ลุงแก่ๆสองคนนั่งทำท่าเหมือนจะย่างปลากินกันหรือพักผ่อนหลังจากหาปลา แต่ที่สำคัญดูท่าทางไม่ปกติ เหมือนแกเมายังไงไม่รู้ จากนั้นพี่คนที่ปกป้องพื้นที่ก็เดินไปเก็บขยะพร้อมกับบ่นๆ ว่านี่มาเที่ยวแล้วยังทิ้งขยะ ไม่ช่วยกันรักษา เห็นแล้วก็ชื่นชมพี่เค้า แต่ก็อดคิดในใจไม่ได้ว่าเค้าคนนี้คือใคร ดูไม่เหมือนเจ้าหน้าที่ หรือคนในพื้นที่ที่คอยดูแลเท่าไหร่ เหมือนเค้ามาทำอะไรสักอย่างแถวๆนั้น แต่ชั่งเหอะ ผ่านละกันไม่อยากสงสัยเยอะ จากตรงนี้เราก็ตัดสินใจเล่นน้ำแถวๆนั้นเพราะมันเงียบสงบ มีกลุ่มนักท่องเที่ยวกลุ่มอื่นแค่กลุ่มเดียวที่นั่งห่างออกไปไม่ไกลนัก พอได้ยินว่าเค้าพูดอะไรกัน ซึ่งแพททริคก็เป็นนักฟังที่ดี เพราะนักท่องเที่ยวกลุ่มนี้เป็นคนเยอรมัน ผู้หญิง 3 คน น่าจะยังวัยรุ่นใหม่ๆอยู่ เพราะแพททริคบอกว่าคำพูดคำจาดูยังไม่ค่อยเหมือนผู้ใหญ่ แพททริคดูตั้งใจฟังสาวกลุ่มนี้พูดกันมาก เพราะพวกเค้าคุยกันหัวเราะอย่างสนุกสนาน ไอ้เรื่องที่คุยกันก็ประมาณว่านินทาคนที่เดินผ่าน ขนาดหมาตัวผู้เดินผ่านยังไม่ละเว้นที่จะเอามานินทา คำนินทานั้นแอบทะลึ่งตึงตังนิดหนึ่ง แต่ชั่งเหอะเพราะเราฟังไม่รู้เรื่อง เราเล่นน้ำกันอยู่แปปเดียวก็ขึ้นฝั่ง เพราะนำ้ทะเลตรงนี้มีแต่สาหร่ายเขียวเต็มไปหมด ทำให้เราไม่กล้าเหยียบกลัวเจอของดี ย้อนกลับไปตอนวันแรกที่เช่ามอเตอร์ไซต์ขับเที่ยวเกาะ เราไปเดินเล่นที่เกาะม้า ที่นี้สวยมาก มีหาดขาวสวย และสามารถเดินข้ามจากเกาะหนึ่งไปยังอีกเกาะหนึ่งได้ แถมถ้าดำน้ำแถวนั้นได้เห็นฝูงปลาเล็กปลาน้อยและปริงทะเลมากมาย เนี่ยแหละที่ทำให้เราไม่กล้าเหยียบจึกกะดึ่ยเท้าเห็นฝรั่งบางคนเอาห่วงยางแบบนอนมาลอยดูปลาใต้น้ำแบบสบายใจ อยากทำแบบนั้นบ้างแต่ไม่มีห่วงยางตรงนั้น คือใจอยากดำดูปลาตรงนั้นเพราะมันดูอุดมสมบูรณ์มากคะ แต่ไม่อยากเสี่ยงเหยียบปริงทะเล
หลังจากที่ว่ายน้ำเสร็จเราก็ออกเดินทางตามล่าหาวิวพระอาทิตย์ตกกันคะ ขับรถไปเรื่อยๆแล้วเจอที่หนึ่งเป็นเหมือนท่าเรือชาวประมง และเห็นผู้คนบางกลุ่มเดินอยู่กลางทะเลใกล้ๆท่าเรือ ดูเหมือนจะหาหอยปูปลากัน และมีทางยื่นเข้าไปสู่ทะเล ดูสวยมาก จึงตั้งหลักขอหยุดพักชมวิวพระอาทิตย์ตกตรงนี้บอกได้คำเดียวว่าสวยงามมากคะ ไม่มีใครมาแย่งเราชมวิว มีแค่อีกกลุ่มนักตกปลาสามสี่คนอยู่ในฝั่งตรงข้ามทางโดยมีทะเลกั้นอยู่ มันคือช่วงเวลาที่ดีที่สุด อิ่มวิวกันแล้วก็กลับไปนอนหลับฝันดีแล้วคะในค่ำคืนนี้ #ผู้ตามล่าหาแสงพระอาทิตย์